Kruistocht tegen de islam
Enkele Westerlingen weten dat de moslims hun eigen kruistochten/kruisvaarten buiten Arabië houden, twee jaar na Mohammeds dood aan de koorts in 632 na Christus. In die tijd wisten ze nog niet goed hoe ze koorts moesten behandelen waardoor Mohammed doodging (Mohammed ging dus uiteindelijk dood omdat de welvaart in die tijd niet goed genoeg was om ziektes zoals koorts te behandelen).

Wie of wat inspireerde de islamitische kruistochten?
Het verbaast je misschien maar Mohammed was de eerste die aan een kruistocht begon. Omdat hij dat deed stak hij veel mensen aam om het ook te doen. Zijn eerste kruistocht was maar Taboek, een stad in het noorden van Saoedi-Arabië. Zo’n kruistocht bestond meestal/vaak uit 30.000 mannen en 10.000 ruiters. Hij kwam langs bij gebieden, waartegen hij zei ‘jullie gaan mij belasting betalen of in mijn geloof geloven, doet u dat niet dan volgt de doodstraf. In ruil van de belasting of in mijn geloof geloven krijgt u het voorrecht om te leven onder de islam en u krijgt bescherming van een leger van ons (het Byzantijnse leger). De meeste betaalden gewoon de belasting want ze wouden zich niet laten bekeren maar ze wouden ook niet dood (een logische keuze dus). Toen Mohammed terug kwam uit Taboek kwam hij zijn belofte niet na en kwam er geen bescherm leger voor de mensen die hem belasting hebben betaald. Kort samengevat: het is dus Mohammed zelf die de eerste generaties van moslims inspireerde om zijn kruistochten uit te voeren.

 

De reactie van de moslims

De eerste kruistochten had op de moslims een diepe indruk gemaakt. Er kwamen sterke leiders aan de macht, die Europese ridders konden verdrijven. Eerst moesten die de onderlinge verdeeldheid onder de moslims oplossen. Daarna rukten de moslim legers snel weer op en in 1187 werd Jeruzalem op de christenen heroverd door de beroemde generaal Saladin. Weer namen van Europese ridders de wapens om op te gaan vechten in het heilige land. Ze stelden zich onder leiding van de koningin en hoge edelen. Ze hoopten de herovering van Jeruzalem ongedaan te maken. Hun inspiratie haalden ze uit het succes van de eerste kruistocht. Met dit ideaal voor ogen hielden de Europeanen in de twaalfde en dertiende eeuw nog verschillende kruistochten.

 

De vierde kruistocht

Kort nadat Saladin Jeruzalem heroverd had in 1187,

vond een derde kruistocht plaats. Het lukte de Europese

ridders deze keer niet om Jeruzalem in te nemen,

maar enkele veroveringen maakte ze wel. De kruisvaarders

stonden nu met zo ongeveer alle volken en heersers in het

Midden-Oosten op slechte voet. Ook de keizer van het  

christelijke Byzantium, die ooit de Europese ridders om

hulp had gevraagd tegen de moslims, was de kruisvaarders

nu liever kwijt dan rijk. De situatie werd er niet beter op toen

er een vierde kruistocht naar Jeruzalem werd georganiseerd. De kruisvaarders besloten eerst het rijke Constantiopel te belegeren, de hoofdstad van het Byzantijnse Rijk. Vooral de handelaren uit Venetië, die de kruistocht financierden, hadden belang bij een inname van deze grote, rijke stad. In 1204 viel Constantinopel, waarop de Byzantijnse keizer zich terugtrok en de kruisvaarders er een nieuw staatje te stichtten. Maar eerst werd de stad flink geplunderd: er waren zoveel rijkdommen in Constantinopel, dat de meeste kruisvaarders niet meer naar Jeruzalem wilden doorreizen.

 

Gevolgen van de vierde kruistocht

De vierde kruistocht had grote gevolgen. Het Byzantijnse Rijk, dat altijd een sterke christelijke staat in het Midden-Oosten was geweest, bleek hevig verzwakt. De Byzantijnse herovering van Constantinopel in 1261 veranderde daar weinig aan. Ook de kruisvaarders profiteerden uiteindelijk niet van de vierde kruistocht. Zonder Byzantijnse bondgenoot was de positie van de kruisvaarders in het Midden-Oosten onhoudbaar. De moslims maakten in 1291 een einde aan het bestaan van de laatste kruisvaarders staten en wonnen steeds meer terrein. Er kwamen nog enkele kruistochten, meer het succes van de eerste kruistochten werden niet behaald. Het Byzantijnse Rijk bleef ondertussen bestaan totdat in 1453 Constantinopel belegerd werd door de Turken en de stad voor de tweede keer viel. Byzantium verdween voorgoed, een nieuwe tijd brak.